Anadolu’nun kuytusunda, dillerden gönüllerden uzakta,
Herkesin birbirini tanıdığı küçük bir şehirde,
Şimdilerde adını benim bile unuttuğum
Eski bir devlet dairesinde, misafirhanede,
Donmuş sokak ışıklarının üşüttüğü ayaz gecelerde,
Elinde valizi sırtında çantası boynunda atkısıyla
Bir kız geldi ansızın apansızca,
Devrim rengiydi, o güzelim boynundaki
Kıpkızıl, kan rengiydi atkısı.
Ne oje, ne ruj, ne de makyaj, hiçbir şey yoktu ve
O güzel yüzünü saklamıyordu.
Sertti dikti, dirençliydi.
Dik durup mihnet etmezken kimseye,
Sol kolu tetikteydi
Her an kaldırıp yumruklarını sıkacakmış gibiydi.
…
Yasak olduğunu bile bile.
Ben bu devrimci kızı sevdim
Gizlice.
…
Bir garip köylü olarak sevdamı yaşarken kendi kendime,
Sarkık bıyığımdan bir gül damladı gönlüme,
Bayrak ezan vatan deyip hınçla kaldırdığımda
Sağ kolumu,
Bir gül’dü karşımdaki.
İndiriverdim usulca.
Ben devrimci bir kız sevmiştim, hem de umutsuzca.
…
Uzaktı ayrıktı, yasaktı benim sevdam.
Konuşurduk bazen vatan millet gelecek üzerine.
Aykırıydın, uzaktın, yasaktın bana.
Dediler ki en yakındakilerim vazgeç,
Size sevmek yakışmaz,
Nefrettir, kindir düşmanlıktır en yakışan size.
…
Yok, be gülüm
Ne onlar bilirdi ne de sen farkındaydın,
Bilir misin ki ben,
Ben,
Ben,
Ben o kıpkızıl atkını bile çok sevmiştim,
…
Sonra
Her kızıl akşamlarda sen geldin aklıma,
O yüzdendir hala gün batımlarına olan sonsuz aşkım.
Gelincik kızıllığında sevdim senin yüzünü,
O yüzden hep çok sevdim gelincikleri.
Bir kızıl gonca diye başlayan şarkıyla içtim, içlendim
Hep seni aradım kızıl goncalı gül tomurcuklarında.
…
Bizimkisi siyah beyaz bir aşk hikâyesi değildi.
Ben devrimci bir kızı sevdim umutsuzca,
Sen,
Ya sen
Kimi sevdin be gülüm
Böyle yıllarca.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder