Benden sonra…

Gün gelirde ayrı kalırsak,

Gün gelirde derlerse “O artık yok”

İnanma.

Bak ben buradayım.

İşte şurada, şu eski defterin arasında.

Kurumuş bir gelincik var ya

İşte orada.

…

Kim nereden bilsin

O gelinciğin hikâyesini

İlk fotonu çektiğim yeri

Üniversite bahçesinde verdiğim

O ilk çiçeği.

…

Onlar bilmezse bilmesin

Sen ara beni

O küçük unutulmuş şehirde

“Ayaz Gecelerde”

Herkesin uyuduğu saatlerde

Penceresinde hasret ışıklarının yandığı

O evde.

…

Onlar bilmezse bilmesin

Sen ara beni

Ben,

Ya karanlık kuytu bir sokakta,

Ya bir dağın başında,

Belki de içtiğin o demli çayda

Ya da dinlediğin o şarkıda

Belki de ilk el ele tutuştuğumuz

Etraftan görecekler diye korktuğumuz

Yağmur altında okul kaçakları gibi,
Saçak diplerinden yürüdüğümüz

Şehrin arka sokaklarında

Bir senin bir benim bildiğim

O ıssız yoldayım.

…

Onlar bilmezse bilmesin

Sen ara beni
Her yağan yağmurda
...

O yağmurlarda sığınırdık ya

O küçücük şemsiyenin altına

Hani birbirimize sokulurduk da

Yine de ıslanırdı ya omuzlarımız.

Gizlerdi ya o şemsiyen tutuşan ellerimizi

Titreyen yüreğimizi

İşte ara beni

O sessiz, O bensiz yağmurlarda.
...

Ne yazık ki onlar haklı

Artık ben yokum.
Belki ılgazı gören bir yamaçta
Bir avuç toprağın örttüğü tümsekteyim.

Olsun üzme kendini gülüm

Var say ki her zamanki gibi balığa gitmişim,

Var say ki fotoğraf çekmeye kaçmışım,

Bir elimde tripodum bir elimde oltam,

Sırtımda ise çantam
Ayaklarımda o eski paspal botum,

Gitmişim uzaklara,

Hemde çok uzaklara

Bir daha gelmemecesine.

…

İşte ben orada,

O sonsuzluğun ortasında

Seni bekleyeceğim.

O hayalimizdeki cennetimizde

Hani o göl kenarındaki evimizde

Hani hep gün batımının olduğu yer var ya

İşte o yerde

Bekleyeceğim seni.

Bir elimde oltam, bir elimde makinemle

Bir de türkü olacak dilimde

“Allı turnam bizim ele varırsan” diye

Başlayıp “Ahh gülüm, gülüm” diye

Devam edip giden

Gözüm oltamda kulağım arkamdan gelecek seste

Sürpriiiz deyip bana koşup geleceğin günde.
...

İşte o güne kadar

Bekleyeceğim.

Seni bekleyeceğim.

Bizim cennetimizde.

…

Bak!

Yanımda yerin hazır hem de

Senin sevdiğin gibi sol tarafımda,

Yüreğimin üstünde,

Açtım topraktan yorganımı

Bekliyorum.

Gelinciklerle dolu koynumda

…

Cebrail Keleş

Sivas- 1990

bu şiirim sana,

son şiirime verdiğin ilham için,kapıdan uğurlarken,
seni seviyorum dediğin için,
gece uyanıpta seni yanımda bulduğum için yanımda olduğun ve terketmeyen sevdan için
teşekkür etmeyeceğim.
iyi ki varsın diyeceğim
aşkımmmmm
...

BUNUN ADI AŞK

…

Aşk nedir bilen var mı?

Anladım ki aşk;

O’nu

Her gün,

Her saat,

Her an, gördüğün halde,

Hasretlik çekmekmiş

…

Sabah saçlarının karıştırılarak

Uyandırılması,

Bir sıcak sarılma,

Bir tatlı öpücükmüş.

Hepsi bu kadar

Hayat kısa, ömür kısa, aşk ise

Son nefese kadar

Sürüyormuş.

…

Kardelenin öyküsü...

ADIM YALNIZLIK SOYADIM HÜZÜN

BEN BİR KARDELENİM

…

Ben,
Issız dağların yamacında,

Ayak basmamış, el değmemiş kuytularda doğmuşum,

Belki de ondandır tertemiz bembeyaz oluşum.

Adımı yalnızlık,
Soyadımı ise hüzün koymuşlar.

Ben bir kardelenim.

Tüm çiçeklerin toprağın koynunda saklandığı

Mevsimde açtığımdandır yalnızlığım.

Hüznüm belki de boynumun bükük oluşunda,

Ben karda açarım, kimseyi istemem yanımda.

Nedendir bilir misiniz?

Eski çok eski zamanlarda

Âşık olmuşum bir vefasız mor menekşeye.

Onun yedi veren renklerine kadifemsi çiçeklerine.

Ben,

Bembeyaz rengim, küçücük bedenimle,

Baharın rengârenk açan çiçekleri arasında

Kaybolup gidiyorken,

Kıskanırdım mor menekşemi.
Bahar renkli,yaz kokulu sımsıcak çiçeklerden.

Kalabalıklar içinde değil de,

Bir benim bir O’nun olduğu mevsimde

Açsak birlikte.

Bir sen bir ben olsak olmaz mı?

Sevdiceğim diye sordum mor menekşeme.

Olur dedi

Bir dahaki mevsimde söz verdik birbirimize

Hiç kimsenin açmaya cesaret edemediği kış mevsiminde açacağız.

Bahar geçti yaz geldi.

Sonbaharda tüm çiçekler soldu.

Kar yağdı toprağın üstüne.

Mor menekşeme kavuşmak için,

Önce toprağı sonra karı deldim çıktım.

Her yerde kar vardı bir tek mor menekşem yoktu.

Bekledim

Bekledim.

Yalnızdım hem de çok yalnız.

Kış zorluydu soğuktu hava.

Önce boynum büküldü

O bembeyaz kar rengi çiçeğim soldu.

Sonra kayboldu gitti karların arasında,

Yeşil yapraklarım dalım budağım.

…

Aşkım için ölümü göze aldım,

Karlar içinde açtım,

Onun için adıma kardelen dediler.

Her kış uğruna karları deldiğim

Söz verdiği halde gelmeyen o vefasızıma da

Hercai menekşe dediler.

…

Adım yalnızlık

Soyadım hüzün,

Ben bir kardelenim

Her kış karları deler bakarım etrafa

O gelmiş mi?

Hercai menekşem

Gelmiş mi diye.

Ne zamana kadar mı?

Kıyamet diyorlar adına

İşte o güne kadar.

Her mevsim, her kış,

Ben karları delip bakacağım etrafa,

Bir gün

Bir gün mutlaka gelecek biliyorum,

Söz verdi mor menekşem bana.

Söz.

…

Cebrail Keleş